720 Ευρω..

20 Χρονια κλεινει ο αντρας μου στο Πολεμικο Ναυτικο φετος... 20 χρονια απο τα οποια τα μισα τα περασε ταξιδευοντας για την πατριδα... Καποιες φορες τον μηνα εχει βαρδια, δηλαδη δεν γυρναει καθολου σπιτι παρα την επομενη μερα. Εχασε Χριστουγεννα, Πασχα, ακομα και τα γεννεθλια των παιδιων του... για την Πατριδα.
Ξερετε ποσα χρηματα τον πληρωσε το Ναυτικο αυτον τον μηνα μετα τις περικοπες? 720 Ευρω!! Επτακοσια εικοσι ευρω, ειναι ο μισθος του...ο βαθμος του ειναι Ανθυπασπιστης.
Μου λεει επισης οτι τον Ιουλιο θα κοψουνε κι αλλο...
Τι να πω? Τα παιδια μου, μου ζητανε παγωτο και εγω ψαχνω πως θα τους πεισω να παρουμε απο το σουπερ μαρκετ αντι να δωσω τοα 2.5 ευρω ανα κεφαλι στο περιπτερο :(

Σημερα πηγα πρωι πρωι στο σουπερ μαρκετ... οχι ομως στο κανονικο που παω εδω και χρονια. Ειναι λιγοι μηνες τωρα που πηγαινω στα "αλλα", τα φθηνα. Οχι οτι αυτο ειναι απαραιτητα κακο... ειμαι ευχαριστημενη απο τα προιοντα τους. Εξαλλου πηρα ενα κιλο κιμα σημερα με 4 ευρω!! Και φαγητο για την γατα με 0.25 το κουτακι αντι για 0.80 που πληρωνα μεχρι τωρα σε γνωστη μαρκα γατοτροφων.
Μπορω να ζησω με ολα αυτα, και οι γατα μου επισης... και τα παιδια μου και ο αντρας μου.
Μπορω να ζησω με την γνωση οτι φετος δεν θα παμε διακοπες (μιας και δεν εχουμε εξοχικο) και περισυ χρησιμοποιησαμε τα εισητηρια κοινωνικου τουρισμου, οποτε φετος δεν δικαιουμαστε. Δεν πειραζει.
Η Θαλασσα ειναι κοντα και αν και η βενζινη ειναι ακριβη, θα φροντισω τα αγορακια μου να περασουν ενα υπεροχο καλοκαιρι...

Ειμαι συννεφιασμενη, ναι, ομως ποτε τα συννεφα δεν κρατανε για παντα... εχω επισης ελπιδα οτι θα τα καταφερουμε... εμεις εννοω, η οικογενεια μου. Κοψε κοψε, κατι θα καταφερουμε.. ισως μαλιστα βρουμε την χαρα στα μη υλικα πραγματα. Γιατι να τα παω παιδοτοπο και οχι θαλασσα πχ? Να μου πεις τα 14 ευρω που θα γλιτωσεις την εισοδο θα τα φας σε βενζινη (καιει και πολυ το ρημαδο-αμαξι και δεν ειναι και κανενα μεγαλο ή πολυτελειας, ενα Χιουνται ταπεινο ειναι - δηλαδη φτηνιαρικο, ας μην κρυβομαστε)... αλλα τεσπα.

Ελπιζουμε... μπορουμε να κανουμε και τιποτα αλλο?

Απο τωρα στα Ελληνικα!

Η αληθεια ειναι πως εχω πολλα blogs και ειναι ολα στα Αγγλικα που θεωρω και μητρικη μου γλωσσα.
Τα Ελληνικα μου (τα γραπτα τουλαχιστον) ειναι λιγακι... παραμελλημενη. Σπανια χρειαζεται να γραψω στα Ελληνικα πια ... εχω ξεχασει και την ορθογραφια μου!!
Τι ειναι λοιπον αυτο το blog, το "Πανω, Κατω και Ενδιαμεσα"??
Να σας συστηθω λοιπον...

Με λενε Τινα, χαιδευτικο του Bettina που βγαινει απο το Elizabeth, κοινοτατο στην Γερμανια, σπανιο στην Ελλαδα.
Ως παιδακι με κοροιδευαν συχνα για το Μπεττινα, οταν θυμοταν πως με λενε δηλαδη, οποτε οταν αρχισα να διδασκω το εκοψα σε "Τινα"... και ξερετε κατι? Μου ταιριαζει γαντι!

Ειμαι 32 ετων και μαμα δυο απιθανων, υπερκινητικων, πανεξυπνων, εκνευριστικων, αξιαγαπητων αγοριων που ειναι 4 1/2 ετων.
Ζουμε σε ενα μικροσκοπικο διαμερισμα και εχουμε δυο γατια, τον Σιαμεζο Μπο και τον Μερλιν που ανηκει στην "Κοινη Ευρωπαικη Φυλη" (ειναι δηλαδη κοπρακος! ;))

Παλεψα πολυ, παρα πολυ, να γινω μαμα... για χρονια!
Δοκιμαστηκα αφανταστα και σωματικα και ψυχικα και οικονομικα και εβαλα σε δοκιμασια τον γαμο μου και τις σχεσεις μου με τους γυρω μου... ομως τον Μαρτιο του 2005, ξημερωματα 25ης Μαρτιου, κρατουσα στα χερια μου αυτο που προσευχομουν να εχω... ενα θετικοτατο τεστ εγκυμοσυνης και σχεδον 8 μηνες μετα, ενα μαυρομαλλικο αγορακι... μετα απο λιγες μερες, μολις βγηκε απο την ΜΕΝΝ, κραταγα και ενα ξανθο και τα πηγαινα σπιτι.

Θα μου πειτε, καλα ολα αυτα, αλλα γιατι πιστευεις οτι το blog σου εχει ενδιαφερον?
Ισως να μην εχει για κανεναν εκτος απο τους φιλους και συγγενεις... αλλα ισως να εχω κατα καιρους και κατι ενδιαφερον να πω... βλεπετε, το δικο μου "νορμαλ" δεν ειναι το νορμαλ των αλλων... Γιατι αφου εγινα μαμα μετα απο 2 χρονια παλης με την υπογονιμοτητα και μια πολυ δυσκολη εγκυμοσυνη, ανακαλυψαμε οτι τα αγορακια μου, ηρθαν πακετο με μερικες... ιδιαιτεροτητες! Καθενας μας ειναι μοναδικος αλλα τα δικα μου σπανε ακομα περισσοτερο το καλουπι καθοτι ανηκουν στο ελιτ γκρουπ των παιδιων με ειδικες αναγκες... ιδιαιτεροτητες αν θελετε πιο πολιτικως ορθα.
(αν και εγω δεν τον φοβαμαι τον ορο, οντως θελουν ειδικο χειρισμο και οι αναγκες τους δεν ειναι ιδιες με των αλλων παιδιων)

Πως ειναι λοιπον να εισαι εργαζομενη μαμα με δυο παιδακια με ειδικες αναγκες και να ζεις στην συγχρονη Αθηνα?
Αυτο θελω να καταγραψω λοιπον... πολυ απλα... την ζωη μου μαζι τους.
Αν βρισκετε το θεμα ενδιαφερον, καλως ηρθατε λοιπον, ξεκιναμε απο την αρχη και ας εχω το blog αυτο χρονια και χρονια :)

Καινουρια σελιδα, καινουρια αρχη...